Bitişler ve başlangıçlar

Günaydın sevgili okurlarım. Bu sabah, blogumu açtığım ve yazmaya başladığım laptopuma veda ediyorum. Çünkü bugün işteki son günüm. Henüz okulumu bitirmediğim için İstanbul Hukuk’a, yani okulumun yoluna geri dönmem gerekiyor. Ciner Group’ta geçirdiğim iki ayın bugün sonu… Size demiştim, blogumu planlı bir şekilde yazmıyorum; tamamen o anki ruh halime ve duruma göre, spontane bir şekilde şekillendiriyorum yazılarımı.

Bu sabah işe gelirken telefonumu açtığımda, telefonum bana şunu söyledi: "Tam bir yıl önce şu an oturduğun eve taşınmışsın." Vay be, bir yıl... Bundan tam bir yıl önce yeni bir başlangıç yapmışım, bugün ise yeni bir bitiş yaşıyorum. "Bitiş" kelimesi kulağınıza tırmalayıcı gelmiş olabilir, değil mi? Sanki yanlışlıkla yazmışım gibi… Ama hayır, bilerek yazdım. Çünkü bitişler de başlangıçlar gibi birbirlerine bağlıdır, hatta bir nevi aynı şeyler diyebilir miyiz? Her bitiş, bir başlangıç değil midir? Yeni bir başlangıç yaparken hissettiğiniz o buruk, tuhaf hissi, veda ederken de yaşamıyor muyuz? Alışılmışı bırakmak ve yeni bir rutine başlamak... Vedalar her zaman zordur.

Ama veda etmek, veda edebilmek bizlere daha iyi gelir. "İyi hissettirir" demiyorum, ancak artık o şeyin bitmiş olması, gitmiş olması, bunu kesin olarak bilmek ve son bir "hoşça kal" diyebilmek çok kıymetlidir. Bunu diyemediğiniz zaman, ne demek istediğimi anlarsınız. Birinden, bir işten, bir şehirden, bir okuldan ayrılmak; yaşattığı hüzün tarif edilemez bir acı verse de yine de o acıyı yaşamak isteriz. Çünkü sizin için kıymetli olan şeylerin verdiği hüzün, sıradan mutluluklardan çok daha değerlidir.

Ve bugün, bir başka başlangıç yapmak için bir adım daha atıyorum.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim güzel hatalarım var

Benim güzel hatalarım var Dün gece bu şarkının sözlerini bağıra bağıra, kendi mezuniyet balomda söyledim. Mezun olamadığım mezuniyet balomda... Bundan bir yıl önce, bugünlerde, anlık hevesler uğruna savsakladığım sorumluluklarım bugünlerde beni depresyona itiyor. Bu defa hiçbir şey benim istediğim gibi olmadı. Çabaladım ama yine de olmadı. “Benim şansım bir şekilde yaver gider, bir şekilde kıçımı kurtarırım” dedim ama kurtaramadım. Şimdi ise ne yapacağımı bilmiyorum. Koca bir sene bana, ben ise ona bakıyorum. Bloguma yazdığım tüm hislerin bir toplamı gibi hissediyorum: geç kalmışlık hissi, başarısızlık, inanç, umut, kaygı... Ama tüm bunları hissediyor olmama rağmen, dün gece “Benim güzel hatalarım var” diye bağırırken üzgün değildim. Sarhoş olmama, o an dans ediyor olmama rağmen, o birkaç saniyelik an benim içimde büyüdü. Hatayı sahiplenmek çok zordur. En azından benim için öyle. Ondan bir ders çıkarmaya, bir verim elde etmeye çalışmak nispeten daha kolaydır. Ama sahiplenmek... ben...
Devamı

24

Merhaba, Bugün benim doğum günüm. Bu hayatta 24 yıldır varım. 24 yıldır bir şeylerle uğraşıyor, didinip duruyorum. Mutluluklarım, hüzünlerim, başarılarım ve vazgeçişlerimle artık 24 yaşında koca bir kızım... Bugünü evimde oturup ders çalışarak geçirdim,  yarın sınavım var... Artık hayatın olağan akışının getirdiği sorumluluk ve yükümlülükler, doğum günü kutlamalarından daha öncelikli. Evet, bazen ben de hepiniz gibi 7. sınıfa giden bir ergen olmayı, basit hayat kaygılarıyla yaşanayı özlüyorum.ama bi gün bugünü de özleyeceğim. bi gün bugün için de benzer düşüncelerde olacağım. Annem, babam, anneannem, sevgilim ve arkadaşlarımla doya  konuştum. Sanırım artık mutluluk bu demek. Artık eskisi kadar soru da sormuyorum bu arada. Sorduğumda da daha basit cevapler veriyorum. İlginç bi şekilde ise daha çok tatmin oluyorum. Neyse bugün fazla konuşmayacağım Bu sefer benden aldıklarınla, bana kattıklarınla her şey için teşekkür ederim 23. Sen benim uğursuz sayımdın, artık senden kurtuluyor...
Devamı

Sonuna kadar aşk ya...

Aşka inanır mısınız? Hiç aşık oldunuz mu? Sizce aşk nedir? Daha doğrusu aşktan beklentiniz ne? Karşınıza bir beyaz atlı prensin çıkmasını mı bekliyorsunuz? Sizi gerçekten seven biri sizin için o ejderhayı yenmeli mi? Sonuna kadar mücadele mi etmeli, aşkta neden mücadele var? Biz biriyle birlikte olabilmek için tüm zorluklara göğüs mü germeliyiz? O kişinin uğruna sonuna kadar savaşmalı mıyız peki? "The one" kavramına ne demeli? Tek bir doğru kişi mi var? Aşk öyle bir duygu ki uğruna şiirler, şarkılar, romanlar yazıldı, yüzlerce, binlerce film çekildi. Bu şarkılar, şiirler, filmler bize hep aşkın çok kutsal bir şey olduğunu söyledi, ona sahip çıkmamızı, onu asla kaybetmememizi... Merhaba sevgili okurlarım. Bugün uzun zamandır konuşmak istediğim bir konuyla ilgili yazıyorum. Bu yazımı 14 Şubat’a yetiştirmek istedim lakin hem sınavlarım yüzünden yetiştiremedim hem de günün anlam ve önemine kanımca zıt şeyler söyleyeceğim için heves kaçırmak istemedim. Şimdi sizlere sorduklarımın ...
Devamı