Karma denen şey gerçekten var mı?

Karma denen şey gerçekten var mı? Karmaya inanıyor musunuz? Peki karma ne? Evrenin kendi içinde sağladığı bir adalet sistemi mi? Peki kim sağlıyor bu adaleti? Evrenin kendine ait yargıçları mı var? Yoksa Tanrı yargıç mı? Bu sefer değişiklik yapıp bir iki soruya kendimce cevap vermek istiyorum. Kendi adıma konuşmam gerekirse "din" in insanlar tarafından oluşturulmuş, oldukça beşeri bir sistem olduğuna inanıyorum. Özellikle günümüzde kendi felsefesinden dışarı çıkmış ve bundan yüzyıllar önce oluşmuş dinden çok ama çok farklı bir noktada olduğunu düşünüyorum. Burada din tartışması yapmak istemediğim için (en azından bugün), kısaca Müslümanlık, Hristiyanlık, Yahudilik gibi popüler dinlere inanmasam da bir yaratıcı güce inanmaktan da kendimi alıkoyamıyorum. Peki neden alıkoyamıyorum? Aslında bugün yazacağım konu ilk yazım olan "mutluluğu hak etmiyor muyum?" yazıma birazcık dokunuyor. O yazımda başıma güzel bir şey geldiğinde, "bundan sonra kötü bir şey yaşar mıyım acaba?" endişesinde olduğumu yazmıştım. Yani kendi içimde bir nötrleme sistemi olduğunu düşünüyorum. Tıpkı küçükken okuduğumuz kitaplardaki gibi yapılan kötülüklerin de iyiliklerin de sonuçsuz kalmayacağına inanmak istiyorum. Ne tuhaf değil mi? Sanki evren ilelebet bir intikam alacakmış gibi. Ya da biz alamadığımız intikamların elbet bir gün alınacağına inanıyoruz. İnanmak istediğimiz o yaratıcı gücün bunu bizim için yapacağına inanıyoruz...

Yazdığım hiçbir yazıyı önceden planlayarak yazmıyorum. Hepsi tamamen gelişen spontane olaylar sonucu kendi kendime sorduğum sorular sonucunda oluşuyor. O yüzden geçen gün yaşadığım bir olaydan örnek vermenin tam sırası! Bundan yaklaşık 3-4 gün önce ben de bir adaletsizliğe uğradım ve bu olay benim kendi adaletimi sağlayamamamla sonuçlandı. Ne yaptım biliyor musunuz? Bunu daha önce hiç yapmamış olsam da o anda kendimi ağzımdan şu sözler dökülürken buldum: o zaman ben de hakkımı helal etmiyorum. "Hakkımı helal etmiyorum".. Yani kendim sağlayamadığım o adaleti tanrıya, evrene havale ediyorum. Peki bu adalet eninde sonunda sağlanacak mı? Yoksa yaptığınız her şey yanınıza kar mı kalacak? Karma gerçekten var mı? Sanırım ben olduğuna inanıyorum (ya da inanmak istiyorum). Size demiştim... Bugün sorduğum birkaç soruya ben de cevap vereceğim diye... Bu sabah işe gitmek için apartmanın girişinde bana "iyi günler" diyen abinin selamını maalesef cevapsız bıraktım. Bunu yapmamım net bir nedeni yoktu, sadece o an geç algıladım, kafam karıştı vs... İşe geldiğimde kapıdan geçerken de benim "iyi günleer!" dediğim bir abi benim bu selamımı karşılıksız bıraktı.. o da bunu muhtemelen bilerek yapmadı. Bu minik bir olay tabii ki sadece minik bir örnekti ama benim bugün bunu yazmamın fitiliydi. Çünkü benim için çok önemli bir ana fikir içeriyordu. Yaşattığını yaşarsın...

Peki biz yaşadığımız her şeyi böyle mantık temellerine oturtmaya mı çalışacağız? Gerçekten yaşadığımız her şey mantıklı mı? Peki ya ölen insanlar? onlar öldükleri sırada nötrlenmişler miydi? Onların yaptıkları iyilikler ve kötülükler ya da onlara yapılan iyilikler ve kötülükler karşılığını bulmuş muydu? Bu mantıklı mı? Herkes eşitlenmeyi hak eder mi? 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim güzel hatalarım var

Benim güzel hatalarım var Dün gece bu şarkının sözlerini bağıra bağıra, kendi mezuniyet balomda söyledim. Mezun olamadığım mezuniyet balomda... Bundan bir yıl önce, bugünlerde, anlık hevesler uğruna savsakladığım sorumluluklarım bugünlerde beni depresyona itiyor. Bu defa hiçbir şey benim istediğim gibi olmadı. Çabaladım ama yine de olmadı. “Benim şansım bir şekilde yaver gider, bir şekilde kıçımı kurtarırım” dedim ama kurtaramadım. Şimdi ise ne yapacağımı bilmiyorum. Koca bir sene bana, ben ise ona bakıyorum. Bloguma yazdığım tüm hislerin bir toplamı gibi hissediyorum: geç kalmışlık hissi, başarısızlık, inanç, umut, kaygı... Ama tüm bunları hissediyor olmama rağmen, dün gece “Benim güzel hatalarım var” diye bağırırken üzgün değildim. Sarhoş olmama, o an dans ediyor olmama rağmen, o birkaç saniyelik an benim içimde büyüdü. Hatayı sahiplenmek çok zordur. En azından benim için öyle. Ondan bir ders çıkarmaya, bir verim elde etmeye çalışmak nispeten daha kolaydır. Ama sahiplenmek... ben...
Devamı

Sonuna kadar aşk ya...

Aşka inanır mısınız? Hiç aşık oldunuz mu? Sizce aşk nedir? Daha doğrusu aşktan beklentiniz ne? Karşınıza bir beyaz atlı prensin çıkmasını mı bekliyorsunuz? Sizi gerçekten seven biri sizin için o ejderhayı yenmeli mi? Sonuna kadar mücadele mi etmeli, aşkta neden mücadele var? Biz biriyle birlikte olabilmek için tüm zorluklara göğüs mü germeliyiz? O kişinin uğruna sonuna kadar savaşmalı mıyız peki? "The one" kavramına ne demeli? Tek bir doğru kişi mi var? Aşk öyle bir duygu ki uğruna şiirler, şarkılar, romanlar yazıldı, yüzlerce, binlerce film çekildi. Bu şarkılar, şiirler, filmler bize hep aşkın çok kutsal bir şey olduğunu söyledi, ona sahip çıkmamızı, onu asla kaybetmememizi... Merhaba sevgili okurlarım. Bugün uzun zamandır konuşmak istediğim bir konuyla ilgili yazıyorum. Bu yazımı 14 Şubat’a yetiştirmek istedim lakin hem sınavlarım yüzünden yetiştiremedim hem de günün anlam ve önemine kanımca zıt şeyler söyleyeceğim için heves kaçırmak istemedim. Şimdi sizlere sorduklarımın ...
Devamı

Yol belli, eğ başını, usul usul yürü şimdi

"…O gece oturup düşündüm. Oğlum Bekir dedim kendi kendime, yolu yok çekeceksin. İsyan etmenin faydası yok, kaderin böyle, yol belli, eğ başını, usul usul yürü şimdi. O gün bugün usul usul yürüyorum işte.” İyi geceler sevgili okurlarım. Yataktan kalkıp laptopu kucağıma alıp, düşüncelerimi yazmaya başladım. Uyumadan önce kendi kendime yaptığım o konuşmalar ve bir türlü cevaplandıramadığım sorular, yazmasam beni uyutmayacak, aksine kemirip bitirecekti. Bu yazıya Zeki Demirkubuz’un Masumiyet filminden Bekir karakterinin sözleriyle başladım. Çünkü bu gece beni uyutmayan, “Acaba karar benim adıma çoktan verildi mi? Kaderim mi böyle? Dünyaya bunun için mi getirildim?” gibi düşüncelerle boğuluyordum. Size yaşadığım olayı kısaca anlatayım. Benim maalesef daha kullanmanın adam akıllı nasip olmadığı bir yeşil pasaportum var. Biletlerin ucuz olduğunu fark ettiğim bir gün ise arkadaşlarıma haber vererek aylar sonrasına bir Amsterdam planı yaptım. O kadar hevesli ve heyecanlıydım ki... Uzun za...
Devamı