Ya uğruna bu kadar kaygılandığımız gelecekte biz yoksak?

Ölmekten korkar mısınız? Hiç ölümle burun buruna geldiniz mi? Peki ya bu kadar kaygı, endişe ve stresin içinde ne sıklıkla ölümü hatırlıyorsunuz? Geleceğinizi planlarken, günün birinde öleceğiniz aklınıza geliyor mu? Ya da bunu düşünmek sağlıklı mı? Bazen stres ve kaygıyla baş etmek için "ucunda ölüm yok ya" cümlesi kullanılır. Bir şeyin ucunda ölümün olması. ölüm... oyunun sonu... Peki siz ne sıklıkla nasıl öleceğinizi, ne zaman öleceğinizi düşünüyorsunuz? Ölümün anidenliği ne kadar sarsıcı değil mi? Çünkü "ne zaman öleceğim?" sorusunun cevabı aslında kısaca her an olabilir. Geleceği tahmin edememek bana artık heyecanlıdan çok korkunç gelmeye başladı. Bundan 2-3 yıl sonra yaparım, ederim dediğim şeylerden farklı şeyler düşünmek.. aslında derler ya hayat siz planlar kurarakken başınıza gelenlerdir. Peki siz bu planlarda bir gün öleceğiniz gerçeğine ne kadar yer verdiniz? Yoksa bu planları hiç ölmeyecekmişsiniz gibi mi yaptınız?

Biliyorum konuşması oldukça sevimsiz bir konu ve açıkçası benim de 1.5 sene öncesine kadar gündemimde olmayan bir konuydu. 1.5 sene öncesi, yani 6 şubat 2023 tarihi. Ölümün ne kadar gerçek olduğunu kavradığım o an... Aslında o zaman da küçük değildim, 21 yaşındaydım. Elbette ölümün farkındaydım. Ölüm ben farkında olmaya başladığımdan beri hep birileri için gelmişti ama ölüm hiç benim için gelmemişti ya da hiç canım kadar sevdiğim insanlar için gelmemişti. Bir ODTÜ pankartı vardı, öğrenciler şöyle yazmıştı : "SİZ SANIYORSUNUZ Kİ HEP TANIMADIKLARINIZ ÖLECEK!" evet, doğru.  Kendi başımıza gelene kadar bazı şeylerin varlığını yeterince kavrayamıyoruz maalesef... O gün ölüm bize sadece uğradı . Ben ve ailem o evin içinden sağ çıktık ama artık onunla tanışmış bulunmuştum ve bundan sonra geçen 1.5 yıl boyunca acaba ne zaman geri gelecek, kim için geri gelecek, nasıl gelecek kaygılarıyla yaşamaya başladım. Bu dünyadaki en büyük gerçekliğin o olduğunu, hayatı değerli kılan şeyin de değersiz kılan şeyin de aslında ölüm olduğunu anladım. Hayat değerli çünkü ölüm var; öleceğiz ve hayatlarımı bize bir daha verilmeyecek, zamanımız sadece burada ve bu zamanı harcamak için bilinmeyen bir süremiz var... bu kısıtlı zamanda hayatımızı şekillendirmeye hayallerimizi gerçekleştirmeye yani yaşamaya çalışıyoruz. Hayat aynı zamanda çok değersiz çünkü günü sonunda ölüm var ve yaşanmış, yaşanan, yaşanacak  her şey bir çırpıda ölümün gelmesiyle yanıp bitip kül olacak.

Ne ölümden korkmak ayıp,
Ne de düşünmek ölümü,

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim güzel hatalarım var

Benim güzel hatalarım var Dün gece bu şarkının sözlerini bağıra bağıra, kendi mezuniyet balomda söyledim. Mezun olamadığım mezuniyet balomda... Bundan bir yıl önce, bugünlerde, anlık hevesler uğruna savsakladığım sorumluluklarım bugünlerde beni depresyona itiyor. Bu defa hiçbir şey benim istediğim gibi olmadı. Çabaladım ama yine de olmadı. “Benim şansım bir şekilde yaver gider, bir şekilde kıçımı kurtarırım” dedim ama kurtaramadım. Şimdi ise ne yapacağımı bilmiyorum. Koca bir sene bana, ben ise ona bakıyorum. Bloguma yazdığım tüm hislerin bir toplamı gibi hissediyorum: geç kalmışlık hissi, başarısızlık, inanç, umut, kaygı... Ama tüm bunları hissediyor olmama rağmen, dün gece “Benim güzel hatalarım var” diye bağırırken üzgün değildim. Sarhoş olmama, o an dans ediyor olmama rağmen, o birkaç saniyelik an benim içimde büyüdü. Hatayı sahiplenmek çok zordur. En azından benim için öyle. Ondan bir ders çıkarmaya, bir verim elde etmeye çalışmak nispeten daha kolaydır. Ama sahiplenmek... ben...
Devamı

Sonuna kadar aşk ya...

Aşka inanır mısınız? Hiç aşık oldunuz mu? Sizce aşk nedir? Daha doğrusu aşktan beklentiniz ne? Karşınıza bir beyaz atlı prensin çıkmasını mı bekliyorsunuz? Sizi gerçekten seven biri sizin için o ejderhayı yenmeli mi? Sonuna kadar mücadele mi etmeli, aşkta neden mücadele var? Biz biriyle birlikte olabilmek için tüm zorluklara göğüs mü germeliyiz? O kişinin uğruna sonuna kadar savaşmalı mıyız peki? "The one" kavramına ne demeli? Tek bir doğru kişi mi var? Aşk öyle bir duygu ki uğruna şiirler, şarkılar, romanlar yazıldı, yüzlerce, binlerce film çekildi. Bu şarkılar, şiirler, filmler bize hep aşkın çok kutsal bir şey olduğunu söyledi, ona sahip çıkmamızı, onu asla kaybetmememizi... Merhaba sevgili okurlarım. Bugün uzun zamandır konuşmak istediğim bir konuyla ilgili yazıyorum. Bu yazımı 14 Şubat’a yetiştirmek istedim lakin hem sınavlarım yüzünden yetiştiremedim hem de günün anlam ve önemine kanımca zıt şeyler söyleyeceğim için heves kaçırmak istemedim. Şimdi sizlere sorduklarımın ...
Devamı

Yol belli, eğ başını, usul usul yürü şimdi

"…O gece oturup düşündüm. Oğlum Bekir dedim kendi kendime, yolu yok çekeceksin. İsyan etmenin faydası yok, kaderin böyle, yol belli, eğ başını, usul usul yürü şimdi. O gün bugün usul usul yürüyorum işte.” İyi geceler sevgili okurlarım. Yataktan kalkıp laptopu kucağıma alıp, düşüncelerimi yazmaya başladım. Uyumadan önce kendi kendime yaptığım o konuşmalar ve bir türlü cevaplandıramadığım sorular, yazmasam beni uyutmayacak, aksine kemirip bitirecekti. Bu yazıya Zeki Demirkubuz’un Masumiyet filminden Bekir karakterinin sözleriyle başladım. Çünkü bu gece beni uyutmayan, “Acaba karar benim adıma çoktan verildi mi? Kaderim mi böyle? Dünyaya bunun için mi getirildim?” gibi düşüncelerle boğuluyordum. Size yaşadığım olayı kısaca anlatayım. Benim maalesef daha kullanmanın adam akıllı nasip olmadığı bir yeşil pasaportum var. Biletlerin ucuz olduğunu fark ettiğim bir gün ise arkadaşlarıma haber vererek aylar sonrasına bir Amsterdam planı yaptım. O kadar hevesli ve heyecanlıydım ki... Uzun za...
Devamı