Hiçbir şeye ihtiyacı olmayan birini bir yerde tutmak zordur

Merhaba sevgili okurlarım, maalesef uyku düzenimi çok bozdum. Saat öğleden sonra bir ve hala evdeyim... en kısa zaman içinde erken yat erken kalk düzenime geri döneceğim. Size yazacağım konular son zamanlarda fazla birikti çünkü buraya çok giremedim. Aslında yazmaya yeltendiğim çok zaman oldu fakat bir türlü oturamadım. Cumartesi günü akşam tek başıma nuri bilgenin kış uykusunu izlemeye gittim. Filmi beğenmedim ama bu başka bir yazımın konusu olacak. Oradaki aydın karakteri de yazı yazıyor ve kız kardeşi Necla neden bu konuları seçiyorsun dediğinde bizim konuyu değil de konunun bizi seçtiğini söylüyor. Bunu size söylememin nedeni ise size neredeyse her yazımda söylediğim konuların spontane geliştiğiyle ilgili yaptığım o girizgahı birinin daha mantıklı kelimelere döktüğünü fark etmemdi.

Neyse o zaman gelelim benim bu yazıyı yazmama neden olan kıvılcımın nasıl patladığı mevzusuna. Geçen gün bir podcast dinledim. Arzum Uzun diye biri sex and the city karakterlerini analiz ediyordu. Mr Big karakterini analiz ederken ise şu cümleyi kurdu: "Big'i bir yerde tutmak zordu çünkü hiçbir şeye ihtiyacı olmayan birini bir yerde tutmak zordur." ve bu cümle bir anda benim kafamdaki kıvılcımları hareketlendirdi. Hayatımdaki insan ilişkilerimi, neyi nerde kiminle yaptığımı ve neden bunu onlarda yaptığımı oturdum ve düşündüm. Burada kullanılan "ihtiyaç" kelimesine sadece maddi açıdan bakmamak lazım. Evet, genelde güç ve para bir çok şeyi çözdüğü için çoğu zaman "ihtiyaç" kelimesi maddi olarak karşımıza çıkıyor. Fakat bu sefer bu kelimeliyi geniş anlamıyla yorumlayalım. İnsanın bu dünya istediği şeyler vardır: azimleri, tutkuları, ihtirasları. Bunların bazen açık açık farkındadır bazen ise bazı ihtirasları toplumun oluşturduğu o değer kümesinde kötü kalır ki bundadır kendine dahi itiraf edemez. İnsanın bazı ihtiyaçları vardır. O ihtiyaç ruhun en derininden gelir. İnsanı içten içe kemirir eritir. 

Tamamiyle özgür olabilmek... Nasıl özgür olucaz? Özgürlük nedir? Hiçbir şeye ihtiyacı olmayan bir insan özgür müdür? Yalnızlıktan, yalnız kalmaktan deli gibi korkan bir insan tek başına dışarı çıkar bir şeyle yapar kendi kendine vakit geçirmeyi öğrenirse, bu özgürlük müdür? Eğer kişi, yalnızlığa dayanabilir ve kendi içsel ihtiyaçlarını anlayıp bunlarla barışabilirse, o zaman gerçekten özgürdür diyebilir miyiz?

Belki de ihtiyaçlarımızı tam anlamıyla bilmek, anlamak ve en önemlisi kabullenmek bize gerçek özgürlüğün kapısını açan o anahtardır. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim güzel hatalarım var

Benim güzel hatalarım var Dün gece bu şarkının sözlerini bağıra bağıra, kendi mezuniyet balomda söyledim. Mezun olamadığım mezuniyet balomda... Bundan bir yıl önce, bugünlerde, anlık hevesler uğruna savsakladığım sorumluluklarım bugünlerde beni depresyona itiyor. Bu defa hiçbir şey benim istediğim gibi olmadı. Çabaladım ama yine de olmadı. “Benim şansım bir şekilde yaver gider, bir şekilde kıçımı kurtarırım” dedim ama kurtaramadım. Şimdi ise ne yapacağımı bilmiyorum. Koca bir sene bana, ben ise ona bakıyorum. Bloguma yazdığım tüm hislerin bir toplamı gibi hissediyorum: geç kalmışlık hissi, başarısızlık, inanç, umut, kaygı... Ama tüm bunları hissediyor olmama rağmen, dün gece “Benim güzel hatalarım var” diye bağırırken üzgün değildim. Sarhoş olmama, o an dans ediyor olmama rağmen, o birkaç saniyelik an benim içimde büyüdü. Hatayı sahiplenmek çok zordur. En azından benim için öyle. Ondan bir ders çıkarmaya, bir verim elde etmeye çalışmak nispeten daha kolaydır. Ama sahiplenmek... ben...
Devamı

Sonuna kadar aşk ya...

Aşka inanır mısınız? Hiç aşık oldunuz mu? Sizce aşk nedir? Daha doğrusu aşktan beklentiniz ne? Karşınıza bir beyaz atlı prensin çıkmasını mı bekliyorsunuz? Sizi gerçekten seven biri sizin için o ejderhayı yenmeli mi? Sonuna kadar mücadele mi etmeli, aşkta neden mücadele var? Biz biriyle birlikte olabilmek için tüm zorluklara göğüs mü germeliyiz? O kişinin uğruna sonuna kadar savaşmalı mıyız peki? "The one" kavramına ne demeli? Tek bir doğru kişi mi var? Aşk öyle bir duygu ki uğruna şiirler, şarkılar, romanlar yazıldı, yüzlerce, binlerce film çekildi. Bu şarkılar, şiirler, filmler bize hep aşkın çok kutsal bir şey olduğunu söyledi, ona sahip çıkmamızı, onu asla kaybetmememizi... Merhaba sevgili okurlarım. Bugün uzun zamandır konuşmak istediğim bir konuyla ilgili yazıyorum. Bu yazımı 14 Şubat’a yetiştirmek istedim lakin hem sınavlarım yüzünden yetiştiremedim hem de günün anlam ve önemine kanımca zıt şeyler söyleyeceğim için heves kaçırmak istemedim. Şimdi sizlere sorduklarımın ...
Devamı

Yol belli, eğ başını, usul usul yürü şimdi

"…O gece oturup düşündüm. Oğlum Bekir dedim kendi kendime, yolu yok çekeceksin. İsyan etmenin faydası yok, kaderin böyle, yol belli, eğ başını, usul usul yürü şimdi. O gün bugün usul usul yürüyorum işte.” İyi geceler sevgili okurlarım. Yataktan kalkıp laptopu kucağıma alıp, düşüncelerimi yazmaya başladım. Uyumadan önce kendi kendime yaptığım o konuşmalar ve bir türlü cevaplandıramadığım sorular, yazmasam beni uyutmayacak, aksine kemirip bitirecekti. Bu yazıya Zeki Demirkubuz’un Masumiyet filminden Bekir karakterinin sözleriyle başladım. Çünkü bu gece beni uyutmayan, “Acaba karar benim adıma çoktan verildi mi? Kaderim mi böyle? Dünyaya bunun için mi getirildim?” gibi düşüncelerle boğuluyordum. Size yaşadığım olayı kısaca anlatayım. Benim maalesef daha kullanmanın adam akıllı nasip olmadığı bir yeşil pasaportum var. Biletlerin ucuz olduğunu fark ettiğim bir gün ise arkadaşlarıma haber vererek aylar sonrasına bir Amsterdam planı yaptım. O kadar hevesli ve heyecanlıydım ki... Uzun za...
Devamı